Na podstawie art. 12 pkt 11 ustawy z dnia  5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814 z późn. zm.) w związku z art. 229 pkt 4, art. 238 ust.1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz.1257) uchwala się, co następuje:

 

Po rozpatrzeniu skargi, skierowanej przez Skarżącego reprezentującego Regionalną Sekcję Mazowiecką Polskiego Związku Żeglarzy Niepełnosprawnych w Otwocku i po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego przez Komisję Rewizyjną na działanie Starosty w sprawie wydania zaświadczenia potwierdzającego fałszywe, nieprawdziwe, nieaktualne dane, uznaje się złożoną skargę za bezzasadną.

 

Uchwała o rozstrzygnięciu skargi podlega przekazaniu Skarżącemu oraz Wojewodzie Warmińsko-Mazurskiemu, który według właściwości przekazał skargę do rozpatrzenia Radzie Powiatu.

 

Wykonanie uchwały powierza się Przewodniczącej Rady Powiatu w Giżycku.

 

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

 

Skarżący, reprezentujący Regionalną Sekcję Mazowiecką Polskiego Związku Żeglarzy Niepełnosprawnych, w dniu 24 czerwca 2017 roku skierował skargę na Starostę Giżyckiego do Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na działalność niezgodną z prawem, polegającą jak pisze Skarżący, - nie zastosowaniu procedur obowiązujących przy wydawaniu zaświadczenia, nie sprawdzeniu stanu faktycznego podmiotu wnioskującego o zaświadczenie, wydaniu zaświadczenia potwierdzającego fałszywe, nieprawdziwe, nieaktualne dane oraz, nie zażądaniu uzupełnienia i aktualizacji danych do wydania zaświadczenia. Jak pisze dalej Skarżący - pomimo wniesionego wniosku do Starosty o unieważnienie wydanego zaświadczenia nie podjęto działań naprawczych i nie unieważniono zaświadczenia.

Wojewoda uznając się za organ niewłaściwy do rozpatrzenia skargi przekazał skargę według właściwości do rozpatrzenia przez Radę Powiatu. Skarga wpłynęła do Biura Rady 12 lipca 2017 roku i następnie 26 lipca 2017 r. została przekazana przez Przewodniczącą Rady do rozpatrzenia przez Komisję Rewizyjną.

Na posiedzenie Komisji Rewizyjnej w dniu 11 sierpnia 2017 roku został zaproszony Skarżący, który podtrzymał swój zarzut, wyjaśniając dodatkowo, iż zaświadczenie wydano nieprawidłowo w zakresie składu osobowego Członków Zarządu Stowarzyszenia, albowiem w dniu wydania zaświadczenia Zarządu nie było, ponieważ wcześniej zakończyła się jego kadencja, a nie wybrano nowych władz. Ponadto dodał, iż dane zawarte w zaświadczeniu zadecydowały o udzieleniu Stowarzyszeniu dotacji przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. 

Komisja badając skargę wysłuchała wyjaśnień skarżącego, zapoznała się z dokumentami sprawy będącymi w posiadaniu Powiatowego Zespołu Obsługi Szkół i Placówek Oświatowych (PZOSiPO), tj jednostki prowadzącej postępowanie w sprawie wydania skarżonego zaświadczenia, jak również zapoznała się z opinią Kancelarii Prawnej. Komisja w toku swojej pracy skupiła się wyłącznie na ustaleniu zasadności postawionych w sentencji skargi zarzutów tj: czy Starosta wydał nieprawidłowe zaświadczenie i czy były przesłanki do unieważnienia zaświadczenia. Komisja nie badała pobocznych zagadnień podniesionych przez Skarżącego m.in. nieprawidłowości wyborów członków Zarządu Polskiego Związku Żeglarzy Niepełnosprawnych w Giżycku, ich działania oraz podjętych uchwał przez Walne Zebranie ich członków, ponieważ nie była właściwa do ich rozpatrzenia. Są one przedmiotem toczącego się postępowania przed Sądem Rejonowym w Olsztynie VIII Wydziału Gospodarczego KRS i Sąd w tej materii odniesie się do zaistniałego stanu faktycznego.

W wyniku podjętych czynności Komisja ustaliła, iż w dniu 30 maja 2016 roku pracownik PZOSiPO wydała zaświadczenie na wniosek Polskiego Związku Żeglarzy Niepełnosprawnych w Giżycku w oparciu o posiadane dane z ewidencji stowarzyszeń Kultury Fizycznej potwierdzające:

W zaświadczeniu ujęto tylko i wyłącznie dane posiadane przez organ rejestrowy z prowadzonej ewidencji i dokumentacji (teczki) Stowarzyszenia. Wobec tego wydany dokument materializował stan rzeczywisty posiadanych informacji przez Starostę - na dzień jego wydania. Dane o Stowarzyszeniu zgromadzone w zasobach organu rejestrowego pochodziły z informacji składanych przez władze stowarzyszenia, na których spoczywał obowiązek bieżącego informowania organu rejestrowego, zgodnie z art.20 ust.2 ustawy z 7 kwietnia 1989r o stowarzyszeniach (Dz.U.2017, poz.210), o wszelkich zmianach w składzie organów stowarzyszenia, zmianach w statucie lub w adresie siedziby.

Zatem, wbrew temu co zarzucił skarżący Staroście, Starosta nie wydał zaświadczenia z fałszywymi, nieprawdziwymi danymi. W wydanym zaświadczeniu Starosta zgodnie z art. 218 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 2017, poz.1257- dalej, jako KPA) potwierdził, co do faktu, posiadane w prowadzonej ewidencji dane, informacje o stowarzyszeniu. Co prawda organ przed wydaniem zaświadczenia, może przeprowadzić w koniecznym zakresie postępowanie wyjaśniające, ale postępowanie wyjaśniające może opierać się jedynie na danych zawartych w posiadanej przez organ dokumentacji. Należy mieć na względzie, iż żądanie wydania zaświadczenia nie może prowadzić do konieczności zebrania przez organ nowych informacji i kreować innej rzeczywistości niż posiadana w zasobach organu, co m.in. potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku z dnia 15 lipca 2014 r IOSK 2991/12 „Zaświadczenie jest aktem wiedzy, a nie nowej sytuacji, ani też nie kształtuje bezpośrednio stosunku prawnego. Nie jest zatem dopuszczalne dokonywanie, w trybie dotyczącym wydawania zaświadczeń, jakichkolwiek ustaleń faktycznych i ocen prawnych nie wynikających z prowadzonej przez organ ewidencji, rejestrów bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.

W zakresie kolejnego zarzutu – zaniechania przez Starostę unieważnienia zaświadczenia - Komisja Rewizyjna nie dopatrzyła się zasadności zarzutu, wniesionego przez Skarżącego. Komisja badając w tym zakresie skargę kierowała się zapisami Działu VII - Wydawanie zaświadczeń - ustawy KPA. Postępowanie w zakresie wydawania zaświadczeń jest procedurą szczególną, uproszczoną i nie przewiduje weryfikacji zaświadczeń w trybach nadzwyczajnych tj. jego unieważnienia lub wznowienia. W tym stanie rzeczy nie było podstaw ani prawnych – vide Dział VII KPA, ani faktycznych – brak zmian w dokumentach rejestrowych stowarzyszenia- do unieważnienia wydanego zaświadczenia w trybie art. 156 § 1 KPA, w zakresie w jakim żądał Skarżący.

Co prawda z uwagi na specyfikę zaświadczenia, nie ma przeszkód prawnych, aby w sprawie mogło być wydane nowe zaświadczenie, odpowiadające aktualnemu stanowi prawnemu lub odpowiadające aktualnym, zmienionym faktom. Możliwe jest ponowne wydanie zaświadczenia w tej samej sprawie, bez uprzedniego korygowania czy unieważnienia pierwotnego zaświadczenia, ponieważ jest ono rodzajem czynności faktycznej, a te nie korzystają z powagi rzeczy osądzonej. Jednakże w rozpatrywanej sprawie stan faktyczny posiadanych danych o Stowarzyszeniu nie uległ zmianie i treść zaświadczenia nie podlegała zmianom. Jednocześnie podjęto dalsze działania, po uzyskaniu w dniu 6 czerwca 2016 informacji od Skarżącego, o możliwości wystąpienia nieprawidłowości w działaniach Stowarzyszenia, zwłaszcza w podjęciu niezgodnie ze statutem uchwał przez Walne Zebranie Członków Stowarzyszenia. Po uzyskaniu wskazanych informacji Starosta wystąpił do Sądu Rejonowego, Sądu Gospodarczego w Olsztynie o uchylenie podjętych uchwał. Sprawa jest w toku. Wobec zaistniałej sytuacji na chwilę obecną każde kolejne zaświadczenie mające potwierdzić informacje o Stowarzyszeniu oparte byłoby o posiadany stan faktyczny w rejestrze organu, czyli taki, jaki został wydany w skarżonym zaświadczeniu. Mając powyższe na względzie uznano zarzuty skarżącego za bezzasadne.