Historia Miasta Giżycka i okolic jest ściśle związana z Lasem Miejskim już ponad 300 lat. Wraz z prawami miejskimi mieszkańcom Giżycka nadano las w roku 1612 z prawem do czerpania korzyści. W XX w. zaczęła w Lesie powstawać infrastruktura rekreacyjna – wieża widokowa, promenada spacerowa, kawiarnia, stawy rybne, strzelnica a nawet mała skocznia narciarska. Do dziś pozostało pięć zmodernizowanych stawów rybnych.

Obecnie tak jak w przeszłości odbywa się tu szereg przedsięwzięć kulturalnych, sportowych i rekreacyjnych realizowanych przez instytucje, organizacje pozarządowe czy też indywidualnie przez samych mieszkańców. Las jest miejscem rodzinnych i indywidualnych spacerów, biegów czy wypraw rowerowych Organizowane są spotkania przy ognisku lub grillu. Utworzona i utrzymywana przez Lasy Państwowe w 2000 roku ścieżka edukacyjna o długości około 3 km oraz otwarta w roku 2006 Izba Edukacji Przyrodniczo-Leśnej „Quercus” stanowią ważne i ciekawe propozycje edukacyjne dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Uroczysko Las Miejski w obecnym kształcie stanowi zwarty kompleks 324 ha porośniętych różnorodnym drzewostanem w wieku od około 70 do 145 lat, w tym liczne pomniki przyrody. Stanowi bogatą ostoję dzikich zwierząt oraz siedlisko ptaków odbywających lęgi, w tym gatunków objętych ochroną.

Powyższe walory wraz z infrastrukturą oraz  bezpośrednie sąsiedztwo Miasta Giżycka i zurbanizowanych terenów Gminy powodują, że jest lasem intensywnie użytkowanym rekreacyjnie. Intensywność funkcji społecznej będzie ulegała zwiększeniu w miarę urbanizacji terenów wokół uroczyska.

Uroczysko Las Miejski wypełnia kryteria lasu o zwiększonej funkcji społecznej określone w Zarządzeniu nr 58 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 lipca 2022 r. w sprawie wprowadzenia „Wytycznych do zagospodarowania lasów o zwiększonej funkcji społecznej na gruntach w zarządzie Lasów Państwowych”.  Rosnąca urbanizacja bliskiego sąsiedztwa i przyleganie drogi krajowej do obszaru Lasu determinują, zgodnie z wytycznymi zaliczenie całego obszaru do strefy intensywnego oddziaływania społecznego z jego konsekwencjami, w tym między innymi: zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających, zachowanie estetyki krajobrazu leśnego przy spowolnionej wymianie pokoleniowej i stosowanie rębni złożonych o długim lub bardzo długim okresie odnawiania (np. rębnia V). Te i inne działania mają służyć zachowaniu trwałości lasu i pełnionej przez niego funkcji.

Ponadto celem priorytetowym zarządcy lasu winny być obligatoryjne konsultacje zmierzające do najdokładniejszego rozpoznania potrzeb społecznych w trakcie tworzenia projektu planu urządzenia lasu lub podczas jego aktualizacji i rewizji. Prowadzenie otwartego dialogu społecznego z udziałem wszystkich zainteresowanych stron (przedstawicieli lokalnej społeczności, jednostek samorządu terytorialnego i organizacji pozarządowych) pozwoli na spełnienie zasad gospodarowania określonych we wspomnianym zarządzeniu i co najważniejsze, pozwoli uniknąć potencjalnych napięć w tym zakresie.