Akapit nr 1 - brak tytułu

SPALANIE ODPADÓW DREWNIANYCH I DREWNOPOCHODNYCH

Najczęstszym sposobem zagospodarowania odpadów drzewnych jest ich spalanie w piecach energetycznych z odzyskiem energii – na terenach zakładów produkcyjnych lub przez odbiorców indywidualnych. Jednakże spalać w piecach można wyłącznie czyste drewno niezanieczyszczone impregnatami i powłokami ochronnymi.

Zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 ze zm.) posiadacz (wytwórca) odpadów może przekazać niektóre rodzaje odpadów osobom fizycznym do wykorzystania na ich własne potrzeby.

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie listy rodzajów odpadów, które posiadacz odpadów może przekazać osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym nie będącym przedsiębiorcami, oraz dopuszczalnych metod ich odzysku (Dz. U. z 2006 r. Nr 75, poz. 527 ze zm.) określa dopuszczalne metody odzysku odpadów, w tym odpadów z przetwórstwa drewna oraz z produkcji płyt i mebli, odpady z produkcji oraz z przetwórstwa masy celulozowej, papieru i tektury oraz odpady drewna pochodzące z budowy, remontów i rozbiórki obiektów budowlanych tj.:

¹⁾Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadu (Dz. U. Nr 112, poz. 1206).
²⁾Proces odzysku na podstawie załącznika nr 5 do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jednolity Dz. U. 2010 Nr 185 poz. 1243 ze zm.)
R1 – Wykorzystanie jako paliwa lub innego środka wytwarzania energii
R3 –Recykling lub regeneracja substancji organicznych, które nie są stosowane jako rozpuszczalniki (włączając kompostowanie i inne biologiczne procesy przekształcania)
R10 –Rozprowadzanie na powierzchni ziemi w celu nawożenia lub ulepszania gleby
R14 – Inne działania polegające na wykorzystaniu odpadów w całości lub w części.
³⁾Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie procesu odzysku R10 (Dz. U. z 2011, Nr 86, poz. 476).

W świetle przepisów powyższego rozporządzenia należy stwierdzić, iż w piecach i kotłowniach domowych mogą zostać spalone wyłącznie:

• odpady z przetwórstwa drewna oraz z produkcji płyt i mebli (odpady kory i korka; trociny, wióry, ścinki, drewno z wyłączeniem trocin, wiórów i ścinek pochodzących z obróbki płyt wiórowych),
• odpady z produkcji oraz z przetwórstwa masy celulozowej, papieru i tektury (odpady z kory i drewna),
• opakowania z drewna.

Jeśli jednak drewno jest zanieczyszczone impregnatami i powłokami ochronnymi, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie, w skład których wchodzą w szczególności odpady drewna pochodzącego z budowy, remontów i rozbiórki obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej to należy je przekazać firmie odbierającej odpady. Spalanie takiego drewna jest zakazane.

Płyty wiórowe inne niż niebezpieczne mogą być przekazywane, przy czym ich dopuszczalna metoda odzysku, zgodnie z ww. rozporządzeniem, to „wykonywanie napraw i konserwacji” - czyli nie mogą być spalane. Wynika to z faktu, że zabronione jest spalanie tych odpadów w zwykłych kotłach centralnego ogrzewania będących w użytkowaniu osób fizycznych.

Spalanie odpadów niebezpiecznych o kodzie 03 01 04* (Trociny, wióry, ścinki, drewno, płyta wiórowa i fornir zawierające substancje niebezpieczne) oraz o kodzie: ex 03 01 05 (płyta wiórowa i fornir) dopuszczalne jest jedynie w instalacjach, których funkcjonowanie musi spełnić szereg rygorystycznych warunków wynikających z rozporządzeń tj.:

• rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów (Dz. U. z 2002 r. Nr 37, poz. 339 ze zm.),
• rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 kwietnia 2011 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. z 2011 Nr 95, poz. 558).

Wymagania te to, przede wszystkim, prowadzenie procesu przekształcania odpadów w sposób zapewniający, aby temperatura gazów powstających w wyniku spalania nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach utrzymywana była, przez co najmniej 2 sekundy na poziomie nie niższym niż:

1. 1100°C - dla odpadów zawierających powyżej 1 % związków chlorowcoorganicznych przeliczonych na chlor,
2. 850°C - dla odpadów zawierających do 1 % związków chlorowcoorganicznych przeliczonych na chlor.

1. co najmniej jeden włączający się automatycznie palnik pomocniczy do stałego utrzymywania wymaganej temperatury procesu oraz wspomagania jego rozruchu i zatrzymania; palnik wspomaga proces tak długo, dopóki w komorze spalania będą pozostawały nieprzekształcone odpady,
2. automatyczny system podawania odpadów, pozwalający na zatrzymanie ich podawania podczas:
   1. rozruchu do czasu osiągnięcia wymaganej temperatury,
   2. procesu, w razie nieosiągnięcia wymaganej temperatury lub przekroczenia dopuszczalnych wartości emisji
3. urządzenia techniczne do:
   • odprowadzania gazów spalinowych, gwarantujące dotrzymanie norm emisyjnych, określonych w odrębnych przepisach,
   • odzysku energii powstającej w procesie termicznego przekształcania odpadów, jeżeli stosowany rodzaj instalacji lub urządzenia umożliwia taki odzysk,
   • ochrony gleby i ziemi oraz wód powierzchniowych i podziemnych,
   • gromadzenia suchych pozostałości poprocesowych.

Podczas prowadzenia procesu, w komorze spalania lub komorze dopalania, przeprowadza się ciągły pomiar:

1. temperatury gazów spalinowych, mierzonej w pobliżu ściany wewnętrznej, w sposób eliminujący wpływ promieniowania cieplnego płomienia,
2. zawartości tlenu w gazach spalinowych,
3. ciśnienia gazów spalinowych.

Należy zatem stwierdzić, iż niedopuszczalne jest spalanie takich odpadów w piecach i kotłowniach domowych ze względu na fakt, iż nie spełniają one wyżej wspomnianych wymagań dla instalacji termicznego przekształcania odpadów, a w szczególności standardów emisyjnych, przez co zanieczyszczenia mogą przedostawać się do atmosfery w ramach tzw. niskich emisji do powietrza.

Przepisów do termicznego przekształcania odpadów nie stosuje się m.in. do:

• korka,
• drewna, z wyjątkiem drewna zanieczyszczonego impregnatami i powłokami ochronnymi, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie, oraz drewna pochodzącego z odpadów budowlanych lub z rozbiórki.

Decyzje ograniczające negatywne oddziaływanie na środowisko:

,,Wójt, burmistrz lub prezydent miasta może, w drodze decyzji, nakazać osobie fizycznej, której działalność negatywnie oddziałuje na środowisko, wykonanie w określonym czasie czynności zmierzających do ograniczenia negatywnego oddziaływania na środowisko’’.
Art. 363. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2008 Nr 25, poz. 150 ze zm.).

Przepisy karne:

,,Kto wbrew zakazowi termicznie przekształca odpady poza spalarniami odpadów lub współspalarniami odpadów podlega karze aresztu albo grzywny’’.
Art. 71 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach – tekst jednolity Dz. U. 2010 Nr 185 poz. 1243 ze zm.).